Laatst maakte ik een boekje met al mijn blogs tot nu toe. Ik vond het erg leuk om alles wat ik heb geschreven nog eens de revue te laten passeren. Maar ik kwam her en der ook nog wat tikfouten tegen. Die hebben soms dus wel een paar jaar op mijn website gestaan. Niet fijn als je je brood verdient met teksten schrijven.

Om voor dit blog inspiratie op te doen, keek ik mijn boekje nog eens in. En wat denk je… Ik vond een joekel van een fout in de inhoudsopgave! Het stomme is dat verschillende mensen het boekje hebben gezien voor ik het liet drukken. Ik heb zelf alles ook nog grondig nagekeken, dacht ik. Toch sluipen er altijd nog foutjes in teksten. Hoe doen ze dat?

Insluipers

Sommige foutjes blijven staan omdat ze in zogenaamde hulpwoorden staan. Dat zijn van die typische woorden waar je heel snel overheen leest. Je ziet ze eigenlijk niet echt, waardoor je ze mist als je niet heel precies leest. Hier heeft iemand met dyslexie juist een voordeel: als je leesblind bent, lees je namelijk veel zorgvuldiger dan een letterveelvraat zoals ik.

Vermomming

Andere foutjes zijn nog veel stiekemer: ze vermommen zich als een ander woord. Lees je snel, dan valt zo’n insluiper niet op. Je leest namelijk een correct woord. Er schiet me nu zo snel geen voorbeeld te binnen, maar ook dat is mij wel eens overkomen.

Hoe voorkom je deze geniepige foutjes? Je vermijdt al veel door iemand anders je tekst te laten lezen. Twee zien meer dan één. Je kunt ook jezelf voor de gek houden en je tekst een dag of een dagdeel laten liggen. Later kijk je er weer fris tegenaan. Neem dan de tijd om heel precies letter voor letter je verhaal te lezen. En bedenk tot slot: het is altijd mensenwerk. Zelfs voor een lettergek zoals ik.