Ik weet niet hoe jij deze twee woorden hierboven las, maar ik vind dit geen normale vergaderwoorden. Toch hoor je ze bij de gemiddelde vergadering regelmatig voorbijkomen. ‘Ik wil nog wat inbrengen’ ‘we willen die afdeling / collega ontlasten’ dat soort zinnetjes. Ik zal wel een vieze vrouw zijn, maar ik vind dat je dat zo niet kunt zeggen. Ik krijg in ieder geval heel andere beelden in mijn hoofd dan wat de sprekers waarschijnlijk bedoelen.

Nu is er wel meer mis met de taal die mensen uitkramen in vergaderingen. Zeker wanneer de vergadertijgers zich groter willen voordoen dan ze zijn. Vergadertaal is dus een taal op zich, waar je de vreemdste dingen hoort. Zo plukken ze ook graag laaghangend fruit. En nee, dan zit je niet bij de jaarvergadering van de landelijke katholieke fruittelersvereniging, maar tussen de maatpakken op de twintigste verdieping op de Zuidas. Wat ze bedoelen? Snel succesjes behalen met makkelijke klussen.

Ook geweld schuwen ze niet: ‘dit schieten we af’ is een veel voorkomende kreet (creatieve ideeën zijn hier vaak het slachtoffer van). ‘We moeten hier nog een klap op geven.’ Je zou er bang van worden. Ik denk dat die stoere taal moet verbloemen dat de vergaderaars eigenlijk hun tijd zitten te verdoen met (te lang) praten.

En om nog even op het inbrengen en ontlasten terug te komen, zie ik deze ook te vaak letterlijk voor me: ‘hier moet <naam, meestal van een lastige leidinggevende> nog een plasje over doen’. Er zijn organisaties waar al zo vaak over een plan is geplast, dat je je afvraagt waarom ze daar nog toiletten hebben.

Vergaderingen: waar het kan, probeer ik ze te mijden. Maar als ik er dan toch zit, vermaak ik me wel met alles wat daar op tafel komt!