Zo. We beginnen even stevig. Want soms zitten er dingen in taal waar je gewoon vanaf moet. Zoals dus die akelige ambtelijke afstandelijke lijdende vorm. Die is namelijk nergens goed voor. Ja, voor afstand scheppen, als je de verantwoordelijkheid wilt afschuiven, er niks mee te maken wilt hebben. Dan wel. Maar zo zitten jullie natuurlijk niet in elkaar, mijn lieve lezers.

Je komt ze op de gekste plaatsen tegen, die akelige lijdende zinnen. ‘U wordt zo spoedig mogelijk geholpen’. ‘Samen met u wordt een strategie bepaald’. Door wie? Vraag ik dan standaard. Of weet u dat niet? Is er eigenlijk helemaal niemand die dat doet hier, de klant helpen of die strategie bepalen? Jullie weten het niet he!

Maar meestal weten ze het best. Zet dat dan neer: “Onze kassamedewerkers helpen u zo snel mogelijk’. ‘Samen met u bepaalt onze consulente een strategie.’ Dat staat veel persoonlijker en je weet meteen naar wie je moet vragen.

En wat vinden jullie dan van dat arme ‘lijdend voorwerp’? Dat is toch zielig! Niemand wil lijdend voorwerp zijn. Dat gun je niets of niemand, ik niet tenminste. Nog een goede reden om de lijdende vorm voor altijd af te schaffen.

Er zijn mensen die denken dat je niet alle lijdende zinnen kunt mijden. Maar dat kan dus wel! Je moet er soms wel even over nadenken en je onderwerp eens van de andere kant bekijken. Het kan namelijk altijd. ‘In Renkum worden nauwelijks nog huizen gebouwd’ is voor mij een goed voorbeeld. Men bouwt nauwelijks nog? Naaah. We bouwen? Nee, dat is hem ook niet. ‘In Renkum ligt de huizenbouw nagenoeg stil!’

Dus mensen, mijdt het lijden bij het schrijven, blijf actief en creatief en laat je teksten spetteren! En als dat niet lukt, mag je mij altijd bellen.