Vorige week waren de gemeenteraadsverkiezingen. Ondanks de lage opkomst kon je er toch moeilijk omheen. In de pers was ophef over iets heel anders in verband met de verkiezingen. Want in de gemeente Gorinchem zijn er stemlokalen als Stemburo aangeduid. Kandidaat gemeenteraadsleden verbaasden zich over die spelling. ,,Heeft niemand hier over nagedacht?’’

Bordjes met het woord stemburo doken in meer gemeenten op. In het gemeentehuis van Hendrik-Ido-Ambacht werd ook dat woord gebruikt. “Erg triest dat de gemeente nota bene in het gemeentehuis ‘stemburo’ op een bordje schrijft en niet de juiste (Franse) spelling weet te hanteren’’, zegt iemand daarover. “Hopelijk is dit geen voorbode van het ‘nivo’. Niveau, dus.’’

In Zevenaar (en Doesburg) vind je een fijne boekhandel. Maar wij spreken de naam toch altijd uit als Boek en Buuuuuro, omdat we ons altijd ergeren aan de naam. Want buro, dat spel je toch echt als bureau. Ook cadeau spel je op de Franse manier: met eau dus! Zo leg je meteen de klemtoon goed, want ook kado (mijn spellingschecker past het zelfs automatisch aan naar ‘cadeau’ in Word) zou je anders als kaaadoo uitspreken.

Het is ook wat, die Franse invloeden op onze taal. Veel Franse leenwoorden die we vaak gebruiken, gaan we na verloop van tijd vernederlandsen: zo is het Franse parapluie vernederlandst tot paraplu en millionnaire tot miljonair. Uiteindelijk keuren de Taaldoktoren die Nederlandse versies dan goed.

Maar buro en kado, die geven dus problemen vanwege die klemtoon. Natuurlijk hebben we in Nederland geen eenduidige regels voor klemtonen. We zijn koningen van de uitzondering. In het Frans ligt de klemtoon dus wel altijd op de laatste lettergreep van een woord. Ook als zij die -eau zouden vervangen door -o, blijven ze het correct uitspreken. Fransen zijn trots op hun taal, dus ik weet zeker dat zij het lekker zeau laten!